ASGP (1999), vol. 69: 27-48
DEPOSITIONAL PROCESSES IN A LATE MIOCENE POSTTECTONIC BASIN: TERRAVECCHIA FORMATION, SCILLATO BASIN, SICILY
Benedetto ABATE, Antonella INCANDELA, Pietro RENDA (1) & ŚLĄCZKA (2)
1) Dipartimento di Geologia e Geodesia, Universita di Palermo - Corso Tukory, 131 -90134 Palermo, Italy
2) Institute of Geological Sciences, Jagiellonian University, Oleandry Str. 2a, 30-063 Kraków, Poland
Abate, B., Incandela, A., Renda, P.,& Ślączka, A., 1999. Depositional processes in a Late Miocene posttectonic basin: Terravecchia Formation, Scillato Basin, Sicily. Ann. Soc. Geol. Polon., 69: 27-48.
Abstract: Terravecchia Formation in the Scillato Basin is a good example of development of a post-tectonic basin. Practically continuous exposures across that basin give the rare possibility to observe the lateral distribution of lithofacies and gradual changes of sedimentary succession from an alluvial fan, fluvial plan to lacustrine and, eventually, to marine setting. The alluvial fan deposits are generally represented by polymictic, disorganised or crudely organised conglomerates representing mainly flow and debris flow deposits. The fluvial plain association is characterized generally by cross-bedded sandstones with streaks of conglomerates laid down within a channel bar system. Flood-plain deposits are subordinate. Sedimentary structures suggest deposition in a braided river. The fluvial plain association pass laterally to lacustrine/fluvial plain deposits represented by grey to pinkish mudstones with channelised sandstones. As an effect of subsidence the Scillato Basin was invaded by marine/brackish environment, and marly mudstones and siltstones with subordinate sandstones were deposited. That variability of sedimentary facies can be explained by vertical tectonic movements.
Abstrakt: Późnomioceńska formacja Terravecchia zachowana w basenie Scillato, stanowi dobry przykład rozwoju basenu posttektonicznego. Ciąg bardzo dobrych odsłonięć w poprzek basenu pozwolił na szczegółowe obserwacje rozkładu litofacji, struktur sedymentacyjnych oraz asocjacji facjalnych i ich wzajemnych związków. Wyróżnionych zostało kilka środowisk sedymentacyjnych, od stożka aluwialnego, przez rzekę roztokową po środowisko jeziorne i morskie. Osady stożka aluwialnego reprezentowane są przez czerwone i żółte, polimiktyczne zepieńce, o strukturach zarówno bezładnych jak i uporządkowanych, powstałe w wyniku działania prądów i spływów rumoszowych. Osady rzeki roztokowej to głównie przekątnie warstwowane piaskowce związane z różnego rodzaju łachami piaszczystymi. Mułowcowe osady równi zalewowych zachowały się tylko sporadycznie. Osady rzeczne przechodzą lateralnie w mułowcowe osady jeziorne z licznymi osadami kanałowymi w ich dolnej części. Pod koniec rozwoju basenu, w rezultacie subsydencji tektonicznej, nastąpiła ingresja morska i powyżej osadów rzeczno-jeziornych rozpoczęła się sedymentacja osadów brakiczno-morskich z poziomami fauny.
