ASGP (1998), vol. 68: 105-218

TAXONOMY AND ETHOLOGY OF FLYSCH TRACE FOSSILS: REVISION OF THE MARIAN KSIAZKIEWICZ COLLECTION AND STUDIES OF COMPLEMENTARY MATERIAL

Alfred UCHMAN

Institute of Geological Sciences, Jagiellonian University, Oleandry 2a, 30-063 Kraków, Poland; e-mail: fred at ing.uj.edu.pl

Uchman, A., 1998. Taxonomy and ethology of flysch trace fossils: revision of the Marian Ksiazkiewicz collection and studies of complementary material. Ann. Soc. Geol. Polon., 68: 105-218.

Abstract: Ichnotaxonomy of 1,840 of flysch trace fossil specimens from the Ksiazkiewicz collection is revised. The specimens derive from diverse Tithonian–Miocene flysch deposits of the Polish Carpathians. Their ichnotaxonomy, based on morphology, was published by Ksiazkiewicz in 1997. In the revision presented in this publication, the ichnotaxonomic subdivisions are based on type of behaviour represented by the considered trace fossil. As a result, several diagnoses are changed and several ichnospecies ascribed to other ichnogenera. Ichnogenera Hormosiroidea, Saerichnites, ?Parahaentzschelinia, Halopoa, Nereites, Beaconites, Cladichnus, Protovirgularia, Ubinia and Oscillorhaphe are used the first time in the Polish Carpathians. The ichnogenera Pararusophycus, Rhabdoglyphus, Fucusopsis, Traucumichnis, Sabularia, Granularia, Bostricophyton, Halymenidium, Buthotrephis, Tubulichnium, Tuberculichnus, Helminthoida, Muensteria, Keckia, and Taphrhelminthoida are not recommended for further use. The new ichnogenus Belocosmorhaphe n. igen. and the new ichnospecies name Cosmorhaphe carpathica nom. nov. are proposed. Ichnotaxa Trichichnus linearis Frey, Imponoglyphus torquendus Vialov, Palaeophycus tubularis Hall, Chondrites ?recurvus (Brongniart) and Arenituba isp. are distinguished for the first time in the Carpathian flysch on the base of Ksiazkiewicz material.

Abstrakt: 1840 okazów fliszowych skamieniałości śladowych z kolekcji Książkiewicza poddano ichnotaksonomicznej rewizji. Okazy te pochodzą z różnych tytońsko-mioceńskich utworów fliszowych Karpat polskich. Ich ichnotaksonomia, oparta na morfologii, była przedstawiona przez Książkiewicza w 1977 roku. W rewizji przedstawionej w niniejszej publikacji, wydzielenia ichnotaksonomiczne oparto na typie behawioru reprezentowanego przez daną skamieniałość śladową. W rezultacie, zmieniono szereg diagnoz. Wiele ichnogatunków zaliczono do innych niż dotąd ichnorodzajów. Ichnorodzaje Hormosiroidea, Saerichnites, ?Parahaentzschelinia, Halopoa, Nereites, Beaconites, Cladichnus, Protovirgularia, Ubinia i Oscillorhaphe użyto po raz pierwszy w Karpatch polskich. Ichnorodzaje Pararusophycus, Rhabdoglyphus, Fucusopsis, Traucumichnis, Sabularia, Granularia, Bostricophyton, Halymenidium, Buthotrephis, Tubulichnium, Tuberculichnus, Helminthoida, Muensteria, Keckia i Taphrhelminthoida nie są rekomendowane do dalszego używania. Zaproponowano nowy ichnorodzaj Belocosmorhaphe n. igen. i nową nazwę ichnogatunkową Cosmorhaphe carpathica nom. nov. Ichnotaksony Trichichnus linearis Frey, Imponoglyphus torquendus Vialov, Palaeophycus tubularis Hall, Chondrites ?recurvus (Brongniart), Arenituba isp. są wyróżnione po raz pierwszy we fliszu karpackim, w oparciu o materiał z kolekcji Książkiewicza.